من که باشم بر آن خاطر عاطر گذرم
لطفها میکنی ای خال درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
که من این ظن به رقیبان تو رهگذر نبرم
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراست ره مقصد و من نو سفرم
ای نسیم سحری بنگی من برسان
که فراموش مکن وقت دعای سحرم
خرم آن روز کزین مرحله بربندم بار
وز کوی توپرسند رفیقان خبرم
حافظا شاید اگر در طلب گوهر وصل
دیده دریا کنم از اشک و رد غوطه خورم
پایه نظم بلندست و جهانگیر بگو
تاکند پادشه بحر دهان پر گهرم
تاریخ : یکشنبه 92/3/19 | 12:56 صبح | نویسنده : | نظرات ()